Kijów: baśniowe sacrum – ciąg dalszy!!!

Nadszedł wreszcie czas na dokończenie blogowego projektu Kijów: baśniowe sacrum. Podkreślam: wreszcie! I dodam: nareszcie 🙂 Uff.. Czas to już raczej najwyższy, by przewertować stare notatki, przejrzeć pamiątkowe fotki, papierkowe bibelotki (bilety, wejściówki, broszury i tym podobne), zakasać rękawy i wziąć się za ten tak nieszczęśliwie porzucony po środku wspomnieniowej toni, dryfujący bez nadziei na rychłą przystań dokończonej relacji temat. A propos, sporo już wody upłynęło w korycie Dniepru od czasu pierwszego wpisu, nie mówiąc już o dacie owej sylwestrowej wyprawy do miasta kopulastych monastyrów… Niemniej jednak tak wspomnienia, jak i fakty pozostają niezmienne. Tak już jest. Te pierwsze wprawdzie mogą ulec zatarciu, ale bez obaw – dobre zdjęcia błyskawicznie odświeżają pamięć 😉 Liczę więc na to, że ciąg dalszy relacji wspomnieniowo-dokumentalnej z Kijowa dopełni całości w sposób satysfakcjonujący obustronnie – dla blogowego podróżopisa i internetowego przeszukiwacza/blogowego czytacza, ale zawsze – podróżofila! Ad rem! Ad rem!

Kijów: baśniowe sacrum – Ławra Peczerska

Niesamowita jest sakralna architektura Kijowa. Kopulaste, złociste cerkiewne wieżyczki, monastery z dużą ilością malowideł i złoceń, pośród szarego socrealistycznego otoczenia wydają się takie niezwykłe, niemal baśniowe, jak małe zameczki, które oszczędził czas… W otoczeniu monotonnej, zimowej aury to jedyne wyraźne punkty widoczne od razu, gdy na przykład spojrzy się na miasto spod gigantycznego łuku-tęczy, gdzie znajduje się Pomnik Bohaterstwa Ukrainy i Rosji, a tuż za nim jeden z lepszych punków widokowych w mieście z naddnieprzańską panoramą u stóp.

Dawno temu w Kijowie, czyli Sylwester 2008!

Niemal każdy może się pochwalić tym, że choć raz w swoim życiu spędził Sylwestra na rynku, wespół z wesołą gawiedzią przemarzniętych mimo to, a może właśnie dlatego (?), niecierpliwie oczekujących ogłoszenia Nowego Roku tubylców tudzież przyjezdnych. Z dziwnych powodów od zawsze wzbraniałam się przed tego rodzaju imprezą sylwestrową, odrobinę przeczuwając, że zabawa w tak dużym i tak nieskoordynowanym z wiadomych powodów gronie może różnie się skończyć.

Majówka – objazdówka: Słowacja – Spisz – BARDEJOV!

Trasę ze Starej Lubowni do Bardejowa (ok. 55 km) pokonaliśmy naszą małą osobówką z zawrotną prędkością, nie chcąc pozwolić, by dogoniły nas czarne, burzowe chmury. Po przyjeździe na miejsce, razem  z turystyczną, rozhukaną gawiedzią ruszyliśmy w stronę, jak się spodziewaliśmy, większego skupiska ludzi – tutejszego rynku. Warto było zrobić sobie jeszcze ten jeden postój na spiskiej ziemi i to bez wątpienia. Bardejowskie stare miasto choć pozostawione na sam koniec wyprawy i tak wywarło na nas wielkie wrażenie. Zresztą, nie bez znaczenia jest fakt, że Bardejów, zwany też z polska Bardiowem, od 2000 r. widnieje na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO. Często mówi się też o nim, że jest to najbardziej gotyckie z wszystkich słowackich miast…

Majówka – objazdówka: Słowacja – Spisz – Stara Lubownia!

Wreszcie dotarliśmy do celu – to miała być nasza długo oczekiwana wisienka na torcie tego wyjazdu… Stara Lubownia doskonale wpasowała się w jeden z tematycznych profilów naszej podróży, którym miały być stare zamki. Owszem, w trakcie drogi, tak podczas pierwszego dnia, jak i w trakcie powrotu, wielokrotnie mijaliśmy na trasie górujące nad okolicą, skryte w zaroślach, poszczerbione, zmurszałe ruiny zamków. Teraz jednak mieliśmy przed sobą budowlę może nie w pełni zachowaną, ale jednak w duży  stopniu, poza tym na różne sposoby aspirującą, naszym zdaniem, do tego, by odzyskać choć odrobinę swojej dawnej świetności. Na TYM właśnie polega fenomen Lubowniańskiego Zamku.

Majówka – objazdówka: Słowacja – Spisz – Podoliniec…

Wyjeżdżając z Kieżmarku obraliśmy kurs GPS-owy na północny wschód, tj. na Starą Lubownię. Obydwoje z niecierpliwością oczekiwaliśmy tego punktu programu dzisiejszej podróży. Po drodze mijaliśmy wiele małych spiskich osad – ni to wiosek, ni to miasteczek: Spiską Belę, Busovce, Holumnice… Coraz lepiej rozumieliśmy specyfikę zabudowy miejscowości tego historycznego regionu: ulokowany w centrum kościół, obok niego kanciasta, raczej przysadzista, zwykle renesansowa dzwonnica. Wokół tego nietypowego dziedzińca-rynku (często w kształcie soczewki) stały w szeregu niskie, kolorowe kamieniczki. Po przejechaniu ok. 17,5 km postanowiliśmy naocznie zbadać fenomen jednego takiego miasteczka i zatrzymaliśmy się na krótki postój w Podolińcu.

Majówka – objazdówka: Słowacja – Spisz – Kieżmark

Po dwóch dniach spędzonych na odkrywaniu uroków Słowackiego Raju, ponownie wsiedliśmy do samochodu i ruszyliśmy w drogę. Tego dnia zaplanowaliśmy powrót do domu. Po drodze jednak mieliśmy „zahaczyć” o kilka, jak nam się wydawało, ważnych miejsc dla historycznej słowackiej krainy – Spisz. Omijając Poprad, o którym będzie jeszcze mowa przy okazji relacji z innej naszej wyprawy na Słowację, kierowaliśmy się na północ, gdzie po przejechaniu zaledwie 25 km stanęliśmy u bram Kieżmarku czy jak kto woli – Keżmaroku.

Słowacki Raj – zielony raj!

Na wędrówkę szlakami Słowackiego Raju przeznaczyliśmy 2 dni z naszej barwnej, wieloetapowej podróży po Słowacji. Jak ocenialiśmy (mały rekonesans wśród ludności tubylczej :)) 2 dni miały nam spokojnie wystarczyć na poznanie tego, nieodkrytego dotąd przez nas dzikiego, zielonego zakątka. Zresztą, tyle, nie więcej, mogliśmy wygospodarować z naszego urlopu. Poza tym mieliśmy świadomość, że po tak długiej przerwie od trekkingu (2 lata) nasze rozleniwione biurowym trybem życia i pozbawione właściwej kondycji organizmy mogą odmówić posłuszeństwa.

Zakwaterowanie w Smiżanach – dosłownie kilka kilometrów od granicy narodowego parku zwanego po ichniejszemu Slovensky Raj – choć wymagało dojazdu, okazało się bardzo wygodne. Wyspani, więc i wypoczęci po całodniowej jeździe samochodem poprzedniego dnia, skoro świt ruszyliśmy na spotkanie z przygodą, a właściwie z przyrodą ;).

Majówka – objazdówka: Słowacki Raj!

Majówka – objazdówka: Słowacja – Spisz – Spiska Nowa Wieś i Smiżany

Po opuszczeniu Lewoczy jechaliśmy już tylko w stronę ostatniego z miast na szlaku pierwszego dnia zwiedzania Spiszu, tj. Spiskiej Nowej Wsi. Tu bądź w okolicznych, dużo mniejszych miejscowościach zamierzaliśmy znaleźć dla siebie wygodny i tani nocleg, by zakotwiczyć na kolejne 3 dni wyprawy, które chcieliśmy przeznaczyć, o ile bogowie dopiszą pogodą, na chodzenie po słynnym Słowackim Raju… W Spiskiej Nowej Wsi nie zabawiliśmy długo, rozglądając się raczej za jakimś dobrym hotelikiem lub hostelem. Jednak z uwagi na znaczenie miasta dla historycznej, spiskiej krainy dołączamy poniżej krótką notkę na temat miejsca.